Samanlık olarak kullanılan da var tamamen çürümeye terk edilen de. Nüfusu az ve dağınık yerleşim birimlerinde bulunan, birleştirilmiş sınıf uygulaması yapan ilköğretim okullarındaki öğrencilerin merkezi yerlerdeki okullara günübirlik taşınarak eğitim almalarını sağlamak amacıyla başlatılan ‘Taşımalı Eğitim’ uygulaması, köylerdeki okulların birbiri ardına kapanmasına neden oldu. Kırsal kesimlerdeki köy ve mezralarda yaşayan çocuklar, evlerinden kilometrelerce uzaktaki okullarda eğitim görürken, kendi köylerindeki okul binaları ise kaderine terk edildi, çürümeye bırakıldı. Bazı köylerde okullar muhtarlıklara tahsis edilip, Köy Konağı, Misafirhane, Muhtarlık, Kültür Evi gibi farklı amaçlarla kullanılmak üzere tadilattan geçirildi. Büyük çoğunluğu ise, çürümeye bırakıldı, camları, kapıları, pencereleri kırıldı, duvarları yıkılmaya başladı. AKP’nin iktidara geldiği 2002 yılında köy ilkokullarında 668 bin 270 öğrenci eğitim görüyordu. 2020’de bu sayı 271 bin 196’ya geriledi. MEB verilerine göre köylerde 5 bin 574 ilkokul bulunuyor. Toplam öğrenci sayısının sadece yüzde 3,79’u köylerde bulunuyor. 19 yıl boyunca 20 bin köy okulunun kapandığı tahmin ediliyor. Bunun tersine taşımalı eğitim ise her yıl artıyor. 2014-2015 eğitim-öğretim yılında 15 bin 397 olan taşınılan okul sayısı 2019-2020’de 17 bin 198’e yükseldi. Öğrenci sayısında ise düşüş yaşandı. 2014-2015’te 1 milyon 325 bin olan taşınan öğrenci sayısı 2019-2020’de 1 milyon 152 bin 220’ye düştü. Üstelik bu durum öğretmen atamalarına da yansıdı. Köy okullarının kapatılmasıyla birlikte öğretmen atamaları azaldı. Bütün bu sebeplerle boşaltılan köy okulları son yıllarda atıl bırakıldı. Yalnızca bina olarak görülen bu okullar kimi yerlerde samanlık yapıldı, kimi yerlerde bakımsızlıktan çürüdü, yıkık bir halde bırakıldı. BİRGÜN