“Allah yolunda öldürülenlere “ölüler” demeyin. Hayır, onlar diridirler. Ancak siz bunu bilemezsiniz.” diye ferman buyuruyor yüce kitabımız, hayat kaynağımız…15 temmuz un sene-i devriyesi yaklaşırken anma etkinliklerimize Kahramankazan şehitliğini ziyaret ederek başladık. Ardından Etimesgut Şehitliği…Toprağın koynunda boylu boyunca yatan yiğitleri gördükçe ellerimle bastırıyorum göğsümün kabarmalarını. Onur ve keder aynı anda gösteriyor kendini. Rableri katında rızıklandırıldıklarını düşündükçe imrenmiyorum bir yandan. Ölümü bize hatırlatan, hiç kimsenin saklayamayacağı bir vak’a olarak, cesetleri bağrına basan mezarlıklar hayatımızın ayrılmaz bir parçasıdır. Ama şehitliklerin mezarlıklar içerisindeki yeri bambaşkadır. Çölde bir vaha gibi, ulaşılmaz bir pınar gibi dururlar yeryüzünün orta yerinde… Kahramanlığı hatırlatıyor şehitlikler insanlığın haylaz yüzüne. Vatan için, ezan için nasıl candan geçildiğini hatırlatıyor tozlanmış yüreklere. Bir kelam uğruna, Rabbe verilen sözün nasıl yerine getirildiğini öğretirler cehalet işgaline uğramış akıllara. Her nefis ölümü tatmayacak mı er yada geç? Madem bir defa ölünecek “adam gibi ölürüz” diyen bir liderin sevenlerine de şehadet yakışırdı zaten. Ey şehitlikte her bir yiğidin başında dikilen koca mezar taşları. Mağrur bir asker gibi nöbette dimdik duran ölüm hatırlatıcıları. Hakkınızda yeterli bilgi sahibi olmayanlar, bakışlarını korkuyla sizden kaçırırken, ben sizi seyre dalıyor, sizde derin duyguların, yüksek düşüncelerin manasını buluyorum. Asıl sizin dibinizde yatmakla varolacağımı anlıyorum. Ey mezar taşları! kimlere, kimlere bekçilik yapmıyorsunuz ki. Ne ana kuzularının, ne cengaverlerin nöbetini tutuyorsunuz. Sizden yararlanmasını bilenlere; öyle yararlı dersler, öyle acıklı derin düşünceler veriyorsunuz ki! Bütün dünya baştanbaşa köleleşmiş bir durumda iken, gözlerin görmek istemediğini gösteriyor, kulakların duymak istemediğini duyuruyorsunuz. Zalimlerin karşısında ağzını açamazken uslu dünya çocukları, onların nefret ettiği gerçekleri sizler şehadetinizle/şahitliğinizle haykırıyorsunuz. Her birinizin yürek burkan hikayeleri olsada, Rab katında en güzel makam ve nimetlerin sizlere ikram edildiğini bilmek teselli veriyor yaralı yüreklerimize. Yine bir Temmuz sıcağında, Kahramankazan şehitliğinde, Etimesgut Şehitliğinde ülkemin minnet ve şükran duygularını sizlere arz ederken, sizlerden; Ölüm bize ne uzak bize ne yakın ölüm Ölümsüzlüğü tattık, bize ne yapsın ölüm” dizelerini duyar gibiyim… Rabbim şehadetinizi kabul eylesin. Uğruna şehadet şerbeti içtiğiniz vatanımızı, ümmetin son kalesini yediden yetmişe kahramanlar bekliyor, Ey Şehid! Tankın egzozuna tişörtünü tıkayan abiler, kamyonuyla adam taşıyan ablalar, mahsulünü yakıp uçaklara engel olan amcalar, tankı motosikletle kovalayan arkadaşlar, terlikle tanka vuran teyzeler, çatıdan jetlere atlamaya çalışan genç kardeşler, jete ıslık çalıp “gel lan buraya” diyen yiğitler, tank kapağını taş motoruyla kesen ustalar, kamyonları tırları kışla kapılarına çeken şoförler oldukça, velhasıl bu millet var oldukça emanetiniz emin ellerdedir Ey Şehid! Tekin KORKU Eğitim Bir Sen Ankara 4 Nolu Şube Başkanı