Bahar geliyor işte yine . Yeni mevsim , yeni umutlar . Daha sıcak günler , daha sıcak düşler . Ağaçlar gelin gibi süslenmiş insanın baktıkça içini açan. Doğa yeniden doğmakta .Toprağın altında saklanan karıncalar teker teker çıkıyor yeryüzüne . Güneşi , gökyüzünü özlemişler bes belli . Dağılıyorlar hışımla etrafa . Ya insanlar doğanın güzellikleri yansıyor benliklerine . Baharın verdiği huzuru yüreklerinde yaşıyorlar . Ya çocuklar çimlerde yuvarlanmayı özlemişler . Kuşlar ötüşmeye başlamış bile . Bahar merhaba demiş bize .
Ne kadar değişik değil mi ? Bir mevsim değişmesi neleri değiştiriyor doğada , insanda ve daha bir sürü şeyde . En tuhafıma gidense insanın psikolojisini etkilemesi . Huzur doluyor içi insanın . İster istemez etkileniyor . Aslında burada huzur nemli değil . Asıl nemli olan o huzuru bize verende . Belki de çektiğin çileye karşı mükafatı olarak sunuyor doğa güzelliklerini . Şükür istiyor kullarında . Bizim için yapıyor tüm bu güzellikleri yalnız tek bir şart ile . O şart ise kuranda ZUMER Süresi 66. Ayetinde belirtiyor .
“Belillahe fa ‘ bud ve kun mineş şakirin . “
( Öyleyse artık ALLAHA kul ol ! Ve Şükrendenlerden ol !
