A’dan Z’ye herkesin aynı tezgâhtan geçtiği, kısaca okullu olduğu bir dünyada yaşıyoruz. Son yıllarda okullar kaynayan kazanlara dönmeye başladı. Seksenli yıllarda kapitalist dünyaya açılan kapılarımız, doksanlı yıllarda açtığımız yeni pençelerimizle renkli ve büyülü dünyanın içinde bir anda bulduk kendimizi. Eskilerin “biz çok çektik, yeni nesiller çekmesin” tarzı serzenişlerini de ekleyince yepyeni bir kuşak çıktı ortaya ve bu son kuşak okulları teslim almış durumdu. Bu son cümleden kimse öğrencilere teslim olduğumuzu zannetmesin. Siyasette milletvekillerinin dokunulmazlık zırhı zaman zaman gündeme gelir ve daraltılması gerektiği savunulur. Ben şimdi iddialı bir söz etmek istiyorum. Özellikle liselerimizin çoğunda öğrenciler dokunulmazlık jargonu altında akla hayale gelmedik davranışlar sergiliyor. Okullarda disiplin yok ve çözüm bulmak oldukça zor. Özetle öğrenciler yoldan çıkmış, öğretmenler çileden çıkmış durumda.
Herkesin konuştuğu, fakat kimsenin söylemeye ve yazmaya cesaret edemediği okullarda disiplin sorunu konusunda bir lisemize veya ortaokulumuza giderek birkaç saat gözlem yaparak belli bir kanaate varabilirsiniz. Yıllar önce üniversitelerde gördüğünüz ya da göremediğiniz manzaraları bu gün üniversitelere hazırlayan okullarımızda görmek mümkündür. Bahçedeki görüntünün daha beteri koridorlarda hatta sınıflarda görülmektedir. Öğretmenlerin bir kısmı ders bile yapamamaktadır. Öğrencilerde sınır tanımaz bir anlayış, vurdumduymaz bir tutum kuralları aşındırma hırsı almış başını gitmektedir. Sanki okullarda öğrenciler kral diğerleri hizmetçiler. Sistem öyle kurgulanmış ki çocuktur ne yapsa yeridir. Onları düzeltmeye kalkan öğretmen ve idarelerin şikâyetlerden, saldırılardan başı ayıkmamaktadır. Hatta kendini tutamayıp bir tokat atanlara disiplin cezaları yağmakta okullarda her türlü filmi çeviren öğrencilere ise hiçbir yaptırım uygulanmamaktadır.
Bakanlığımızda yukarıdan aşağıya verilen talimat “idare edin, mezun edin, şikâyet etmeyin.” Şikâyet edenlere aciz damgasını da vurmuş ya bir aklı evvel. Öğretmenler son yıllarda en fazla şiddete maruz kalan meslek grubudur. Basında gördüğümüz, duyduğumuz bakıp geçtiğimiz hatta bazılarımızca eleştirdiğimiz binlerce hikâye yazılıyor. Öğretmenin öğrenciye şiddetinde en ağır romanları dillendirdiğimiz bu günlerde tersi olduğunda ise dut yemiş bülbüllerin ebedi suskunluğuna şahitlik ediyoruz. Özgürlüğün tadını öğrenciler çıkarırken faturasını tüm toplum olarak ödemeye devam edeceğiz. Büyüklerimiz ne zaman lütfedip artık yeter derlerse işte o zaman belki bu makûs kaderimiz değişebilir. Sistem öğretmenin öğrenciyi terbiye terbiyesinden çıktı, öğrencinin öğretmeni terbiye etmesine dönüştü.
Bu kadar açıklamadan sonra öyleyse ne demek disiplin? Sözlükte "disiplin" 1. Bir topluluğun, yasalarına ve düzenle ilgili yazılı ya da yazısız kurallarına titizlik ve özenle uyması durumu, sıkıdüzen, zapturapt.2. Bireylerin içinde yaşadıkları topluluğun genel düşünce ve davranışlarına uymalarını sağlamak amacıyla alınan önlemlerin tümü.3.Öğretim konusu olan ya da olabilecek bilgilerin tümü; bilim dalı. Disiplin Latince; öğretmek, terbiye etmek demek olan discipulus kelimesinden gelmiştir. Önceleri öğretim ve eğitim manasındayken sonradan ilk defa Büyük Frederik tarafından ceza anlamında kullanılmıştır. Osmanlılar zamanında ise "zaptu rapt" deyimi (askeri zapt etmek, vazifeye bağlamak ve fertler arasında manevi bağ sağlamak) bugünkü disiplin manasındadır. Dilimizde cezai müeyyide olarak değil, ilk önceleri kullanılan mana esas alınarak kullanılmaktadır. Eğitimde, yapılan işte, askerlikte başarının esası disiplinli olmaya bağlıdır. Disiplin deyince akla önce ordu gelir. Disiplin ordunun ruhudur. Orduda disiplin şahsi bir mesele olmayıp, silahlı kuvvetleri ayakta tutan müşterek bir inanış ruhudur. Ülkenin en büyük ordusu olan eğitimciler, günümüz okullarında resmen milli mücadele vermektedirler. Demokrasinin ruhuna aykırı olan zorunlu eğitim süresinin 12 yıl olması nedeniyle okulların çivisi çıkmıştır, Bu şartlarda bu tahta çivi tutmaz değil mi? Ne dersiniz?([email protected])
