AB Ülkelerinde Din Eğitimi Nasıl?

~~Bilindiği gibi, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), eğitimde zorunlu din ve ahlak kültürü derslerine karşı, 2011 yılında açılan davada kararını geçtiğimiz aylarda açıkladı.

AİHM, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (AİHS) eğitim hakkıyla ilgili maddesinin ihlaline hükmetti. Mahkeme, oy birliğiyle aldığı kararda, Türk hükümetinden "zaman geçirmeden öğrencilerin zorunlu din ve ahlak kültürü derslerinden muaf tutulmalarını da sağlayacak yeni bir sisteme geçmesini" istedi. Kararda, Türkiye'de din ve ahlak kültürü kitaplarının içeriğinde yapılan son değişikliklerin "yetersiz" olduğu belirtilip, devletin dini konularla ilgili düzenlemelerde "yansız ve tarafsız olma yükümlülüğü" hatırlatıldı.
AİHM, kullanılmakta olan din ve ahlak kültürü kitaplarında Türkiye'de çoğunluğun ait olduğu Sünni İslam'a daha fazla yer ayrılmasının "beyin yıkamak" anlamına gelmediğini belirtmekle birlikte, Alevi inancının özellikleri dikkate alındığında, ebeveynlerin çocuklarında okul ile kendilerine has değerler arasında bir "bağlılık çatışması" yaratabileceğini düşünmekte haksız olmadıklarına kanaat getirdi.

Mahkeme, en kısa sürede din ve ahlak kültürü derslerinin zorunlu olmaktan çıkartılıp, öğrencilerin muaf tutulabilecekleri bir sisteme geçilmesi gerektiğine hükmetti.

Bu karar ortada dururken ve Hükümet kararın gereğini yapmak konusunda adım atmazken, 19.Milli Eğitim Şurası’nın gündemini de meşgul eden din dersleri ve din eğitimi konusunda AB ülkelerinde durumun nasıl olduğunu incelemek, bu konuda ülkemizde de yaşanan sancılı süreci değerlendirmek açısından yararlı olacaktır.

TBMM Araştırma Merkezi, Kasım-2011’de, “Bazı Avrupa Ülkelerinde Din ve Devlet İlişkisi” başlığı altında çok kapsamlı bir araştırma yaptırdı (Şencan, 2011). Araştırma, 20 AB ülkesindeki din-devlet ilişkilerini çeşitli boyutlarıyla mercek altına alıyor. Biz bu konulardan “Din Eğitimi” bölümünü aktarmaya çalışacağız.

Araştırma bulguları ülke ülke şu şekilde özetlenebilir;
Almanya: Devlet okullarında din eğitimi verilmesi, Anayasanın 7’inci maddesi ile garanti altına alınmıştır. Almanya’da birçok okul, Protestan ve Katolik kiliseleriyle (ve yeterli sayıda Yahudi öğrenci talep ederse Sinagoglarla) işbirliği içinde dini eğitim vermektedir. Buna ek olarak İslam dini eğitimine ilişkin sınıflar da bulunmakta ve bunların sayısı da giderek artmaktadır. Tüm eyaletlerde dini eğitim ya da etik eğitimi bulunmaktadır. Birçok eyalette, din eğitimi almak istemeyen öğrenci bunu etik eğitimi ile ikame edebilir. Hangi doğrultuda ders alacaklarına öğrenciler 14 yaşından itibaren kendileri karar vermektedirler.

Avusturya: Avusturya Anayasası’nın 14’üncü maddesi okullarda din dersi eğitimi verilebilmesine ve dini cemaatlerin okullar açabilmelerine için vermektedir.
Eğitim yılı başında yazılı olarak çekildiğini beyan etmeyen her öğrenci için (14 yaşından küçük öğrenciler için veli izni şart) din dersleri zorunludur. Din eğitimi, okulda da, dini cemaatlerin gösterebileceği yerlerde de olabilir. Din derslerinden çekilen öğrenciler için bazı okullar, etik dersleri seçeneği sunmaktadır.

Belçika: Kamu eğitim sistemi, kreşten üniversiteye kadar eğitimin her düzeyinde din öğretmenleri hariç diğer tüm öğretmenler için çok katı bir dini tarafsızlık şartı getirmektedir. Din ya da ahlak eğitimi kamu okullarında zorunludur ancak öğrencinin dini tercihine göre verilir. Öğrencinin dini olmayan tercihine göre ahlak eğitimi de tercihler arasında vardır. Her devlet okulu, eğer tanınmış altı dini gruba mensup yeterli sayıda öğrenci varsa o dini grubun eğitimini verecek öğretmen sağlar. Din öğretmenleri, bağlı bulundukları dini cemaatten bir komite tarafından aday gösterilir ve bulundukları bölgenin eğitim bakanları tarafından atanırlar. Özel okullar da, kamu okullarına benzer bir müfredat uygularlar. Bu doğrultuda harcamalar için devletten mali destek alırlar. Öğretmenlerin maaşlarını bölge hükümetleri öder.

Bulgaristan: Kamu okulları, her seviyede, İslam ile Hıristiyanlık arasında seçmeli din eğitimi imkânı sunmaktadır. Din dersleri, dini grupların ahlaki değerlerini öğretmekte ve dinin tarihi, kültürel ve felsefi yönlerini içermektedir. Kayıtlı her dini grup, müfredata kendi dinlerinin dâhil edilmesini talep edebilir.

Çek Cumhuriyeti: 1990 yılından beri Çek Cumhuriyeti’nde özel okullar serbesttir. Bireyler ya da dini grup ve kuruluşlar, Eğitim Bakanlığına kayıt yaptırmak şartıyla dini içerikli eğitim veren okullar açabilmektedir. Özellikle kilise okulları ülke çapında oldukça revaçtadır. Bunların masraflarının büyük kısmı devlet tarafından karşılanmaktadır.
Dini gruplar ayrıca, devlet okullarında da din dersi verebilmektedir. Ancak bunun için Eğitim Bakanlığından izin almak gerekmektedir.

Danimarka: Tüm devlet okulları ve özel okullar (dini okullar dâhil) devletten mali destek alırlar. Devlet Okulları Kanunu’na göre, devlet okullarında Evanjelik Luteryen din eğitimi verilir. Bununla birlikte, öğrenciler ailelerinin rızasıyla, bu derslerden çekilebilirler. Ek olarak, Kanun, kamu okullarında dünya dinlerini, felsefeyi, hoşgörüyü geliştirmeyi, bütün inançlara saygı göstermeyi içeren bir Hıristiyan çalışmaları dersi verilmesini de zorunlu kılmaktadır. Bu ders zorunludur, ancak velilerinin yazılı başvurusuyla dersten muaf tutulabilir. Eğer, öğrenci 15 yaşından büyükse, hem ailesinin hem de öğrencinin imzası bulunmak zorundadır.

Finlandiya: Finlandiya’da tüm okullarda din ve felsefe dersleri verilmektedir. Öğrenciler, bu derslerden birini seçme imkânına sahiptirler.

Fransa: Fransa’da, ilkokullarda okul binaları içinde din dersi vermek kanunen yasaktır. Ortaokullarda ise, küçük kilise (şapel) açılması, velinin talebi doğrultusunda gerçekleştirilir. Ancak, aynı Fransa’da, okulların %18’i özeldir. Bu özel okulların %90’ı Katolik Kilisesi’ne diğerleri de Protestan, Yahudi ve diğer dini cemaatlere bağlıdır. Devletle anlaşmalı özel okulların öğretmen maaşlarını devlet öder ve ayrıca yardımda bulunur.
İlkokul haricindeki kamu okullarında dini eğitim verilmez, ancak dini grupların tarihlerine ilişkin bilgiler tarih müfredatının bir parçası olarak öğretilir.

Hollanda: Devlet, hem kamu okullarına hem de dini içerikle olanlar da dâhil olmak üzere özel okullara, diğer dini eğitim kurumlarına, sağlık kurumlarına hangi dinle bağlantılı olmalarına bakmaksızın fon sağlar. Hollanda’da, mevcut okulların yaklaşık üçte ikisi cemaat okullarıdır ve Müslümanların okulları da dâhil bu okullar devlet tarafından finanse edilir. Devlet okullarında da din dersi verilmektedir.

İngiltere: Kanunlar, Birleşik Krallıkta, 3 ile 19 yaş arasındaki çocuklar için dini eğitimi zorunlu kılmaktadır. Bununla birlikte, dini eğitimin içeriği ve şekli ülke genelinde yerel yönetimlerce belirlenmektedir. Yerel yönetimlerce belirlenecek olan dini eğitim müfredatı,
1988 tarihli Eğitim Reformu Kanununa göre, ülke içinde var olan belli başlı diğer dinlere ilişkin bilgi vermekle birlikte Hıristiyanlığın baskın yerini yansıtacak içerikte olmalıdır.37
Müfredat, belirli bir din eksenli olmamalı ve öğrencileri din değiştirmeye teşvik etmekten kaçınmalıdır. Dini okulların müfredatları ise vakıf senetlerine uygun olarak mütevellisi tarafından belirlenir. Tüm velilerin çocuklarının dini derslere katılmamasını talep etme hakkı vardır.

İspanya: İspanya’da okullarda seçimli Katolik eğitimi verilmektedir. 1992 yılında imzalanan antlaşmaya dayanarak Müslüman, Yahudi ve Protestan dini grupların liderleri devlete çağrıda bulunarak kendi dinlerine de eğitim sistemlerinde yer verilmesini istediler. Bunun üzerine 2004 yılında yapılan kanuni bir değişiklikle, en az 10 öğrencinin istemesi halinde okullarda bu eğitimin verilmesine ve bu dersi verecek öğretmenlerin de devlet tarafından finanse edilmesine dair bir düzenleme yapıldı. Bu dersler zorunlu değildir. Din dersini seçmeyen öğrenciler, genel sosyal, kültürel ve dini temalar içeren natif bir ders almak zorundadırlar.

İsveç: Tüm dünya dinlerini kapsayan bir din eğitimi zorunludur. Aileler çocuklarını, dini okullara göndermekte serbesttirler. Bu koşullar, Devletin verdiği çekirdek müfredatı takip etmek zorundadır ve devletten mali destek alırlar.

İsviçre: Eğitim politikaları, kantonlar seviyesinde belirlenir fakat bu politikaların uygulanmasında okul idarelerinin kısmi yetkileri bulunmaktadır. Neuchatel ve Cenevre dışındaki tüm kantonların okulları dini eğitim imkânı sunmaktadır. Genellikle, Katolik ve Protestan eğitim verilir ancak bazı yerlerde diğer dinlere yönelik eğitim imkânları da sunulmaktadır. Bazı kantonlarda din eğitimi seçmelidir, çoğunluğunda ise zorunludur. Bununla birlikte uygulamada, çocuklarını bu eğitimden muaf tutmak isteyen ailelerin istekleri kabul edilmektedir. Diğer din mensuplarının bu derslere katılımları kendi iradelerine bırakılmıştır.

İtalya: Katolik Kilisesi’nin İtalya’daki ayrıcalıklı durumu eğitim alanında özellikle ortaya çıkmaktadır. 1984 yılında Villa Madama Sözleşmesi ile gözden geçirilen Konkordat, Katolik Kilisesi’ne devlet okullarında din eğitimi konusunda bazı ayrıcalıklar vermektedir. Konkordat, anaokulundan liseye kadar Katolik eğitimini garanti etmektedir.
Devlet, Katolik din dersi öğretmenlerinin maaşlarını karşılamaktadır ancak diğer dinlerden din dersi öğretmenlerinin maaşlarını karşılamaz. Katolik öğretmenlerin verdikleri din dersleri seçmelidir. Eskiden bu dersler doğrudan kiliselerden gelen papazlar tarafından verilmekte iken günümüzde bu dersler kilisenin seçeceği öğretmenler tarafından verilmektedir. Dersin müfredatı, Katolik olmayanların da dâhil olabileceği şekilde Eğitim Bakanlığı ile İtalya Piskoposlar Konferansı Yönetimi tarafından ortaklaşa hazırlanır. Devlet ile konkordat imzalamış diğer dini gruplar, kendi dinlerinden öğrenciler için din dersi öğretmeni atayabilirler ancak bunun masraflarını kendileri karşılamak zorundadırlar.

Norveç: 1997 yılında, 10-16 yaş aralığındaki öğrencilere, Din, Etik ve Hıristiyanlık Bilgisi adı altında bir ders verilmesini zorunlu kılan bir kanun kabul edildi. Ders, tüm dünya dinlerine ve felsefeye ilişkin bilgi vermekte ve dinler arasında hoşgörü ve saygıyı artırmayı amaçlamaktadır. Ülkenin Hıristiyan tarihini gerekçe göstererek, ders Hıristiyanlığa büyük ölçüde yer vermektedir. Bu ders zorunludur ve diğer dinlere mensup öğrencilere bir muafiyet yoktur. Bununla birlikte bazı özel durumlarda öğrenciler okulda yapılan diğer kilise faaliyetleri ve dualardan muaf tutulabilirler.

Polonya: Anayasa ailelere, çocuklarını kendi dini ve felsefi görüş ve inançlarıyla yetiştirmelerine izin vermektedir. Devlet okullarında din dersi verilmektedir. Teoride, öğrencilerin, din dersi ve etik dersi arasında seçim yapma özgürlüğü bulunmaktadır. Etik dersini seçme imkânının bulunmadığı durumlarda öğrenci, din dersine girmeyerek boş vaktini gözetimli ders çalışarak geçirebilir. Din derslerinin çok ezici bir çoğunluğu Katolik Kilisesi temsilcileri tarafından verildiği için kayıtlı diğer dinlere mensup aileler çocuklarının kendi dinlerinin eğitimini almasını talep edebilirler. Genelde Eğitim Bakanlığı, diğer dinlerin eğitimine fon sağlamamakla birlikte ülkenin doğusundaki Ortodokslar gibi istisnai bazı topluluklara din dersi için fon sağlamaktadır. Devlet okullarındaki din dersi öğretmenleri maaşlarını devletten almaktadırlar.

Portekiz: Seküler bir devlet olan Portekiz’de devlet okullarında din dersi ya da eğitimi verilmesi meselesi yaklaşık çeyrek yüzyıl kadar tartışıldıktan sonra bir Anayasa Mahkemesi kararıyla, devletin buna mecbur olmadığına ancak seçmeli olarak verebileceğine karar verilmiştir. Bu karar doğrultusunda, Portekiz’de ortaöğretim müfredatında “Din ve Ahlak” adında seçmeli bir ders bulunmaktadır. Ders, dünya dinleri hakkında bilgi vermekte ve ruhban nitelikli olmayan kişiler tarafından verilmektedir.

Romanya: Devlet okullarında din eğitimine izin verilmektedir ancak zorunlu değildir. Din derslerine katılım tercihe bağlıdır. Din derslerinden muaf tutulmak için öğrencinin yazılı bir talepte bulunması gerekmektedir. Eğer, diğer dinlerin müntesipleri sınıfta belli bir orana ulaşabilirlerse, 18 tanınmış dinden öğrenciler için ayrı din dersleri açılabilir. Ayrıca Anayasaya ve 2006 yılında çıkan Din Kanununa göre, inanç temelli okullara Devlet yardımı yapılabilir.

Yunanistan: Devlet okullarında tamamıyla devletin finanse ettiği Ortodoks din eğitimi zorunludur. Ortodoks olmayan öğrenciler muaf tutulabilir. Bununla birlikte, devlet okullarında Ortodoks olmayanlar için natif bir din eğitimi verilmemektedir. Bazı özel okullarda bu tür natif din eğitimi imkânı sağlanmaktadır.

Görüldüğü gibi, din eğitimi ve öğretimi konusunda AB ülkelerinde tek bir uygulama yoktur, Ancak din derslerinin zorunlu olduğu ülkeler Yunanistan, İngiltere ve İsveç’le sınırlıdır. Diğer AB ülkelerinde din dersleri genellikle seçmeli olarak verilmekte ve cemaatlere bırakılmakta; devlet çeşitli düzeylerde cemaatlere eğitimsel ve finansal destek sağlamaktadır.

Ülkemiz de AB’ye aday bir ülke olarak, gelenekler ile toplumsal gerçeklikleri göz önüne alan bir noktadan, 19.Milli Eğitim Şurası’nda alınan kararların ve yürürlükteki uygulamanın aksine din dersleri ve din eğitimi konusunda özgürlükçü adımlar atmalı; Anadolu’nun çok kültürlü- çok dinli  yapısını dikkate almalı ve zorunlu Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersini seçmeli hale getirerek, bu dersi seçmeyen öğrencilere ise AB ülkelerinde olduğu gibi “Etik” derslerini seçme hakkı tanımalıdır.

Kaynaklar
Şencan, H. (2011). Bazı Avrupa Ülkelerinde Din ve Devlet İlişkisi. TBMM Araştırma Merkezi. Ankara